Het was zonder meer balen: afgelopen jaar had ik een cursusweek te geven in Frankrijk met de titel ‘Haar gelukkiger maken’. Corona gooide natuurlijk roet in het eten, maar de eerlijkheid gebied te zeggen: het liep niet echt storm. En dat verwonderde, want de eerste reacties waren heel positief! Enthousiaste reacties van vrouwen in mijn LinkedIn tijdlijn en op Facebook: ‘dat het echt iets voor hun man was, die cursus’. Ze gingen het aankaarten…
En toen werd het stil. Bij navraag bleek: geen van de dames had jullie, heren, weten te overtuigen. Het was te spannend, te kwetsbaar of misschien ook gewoon geen goed idee, zo’n hele week mijmeren met andere mannen.
Dames, goed nieuws: mannen in het algemeen en misschien ook wel die van jullie in het bijzonder, zijn wel degelijk bezig. Want ik zie een toename van mannen die zelfstandig hulp zoeken om hun relatie te verbeteren. En die mannen zijn helden! Gewoon, omdat ze inzien dat ze veel sleutels in eigen hand hebben.
Als jij het opnieuw mocht doen…?
Ik richt me even tot de heren, maar dames zijn van harte uitgenodigd om mee te lezen.
Beste man, echtgenoot, vriend, partner: is dit je wel eens overkomen?
Jullie zitten gezellig samen, ergens buiten gehoorsafstand van de rest van de wereld. En uit het niets overvalt zij je met de volgende vraag:
‘Schat, als je weer jong was en nog vrijgezel en je zou mij op een feestje tegenkomen, zou je me dan proberen te versieren?’ Je kijkt dan wellicht glazig de ruimte in en vraagt je oprecht even af: ben ik inderdaad gelukkig? En kun je zo nog twintig jaar met elkaar verder? Je herpakt je:
‘Schat, natuurlijk zou ik als een malle achter je aan gaan!’ Je houdt je adem even in, een zweem van twijfel was wellicht hoorbaar.
‘Wat heerlijk om te horen, liefste. Ik zou ook weer als een blok voor je zijn gevallen’.
Je ademt opgelucht uit. Jullie kunnen zorgeloos door.
Het eerlijke antwoord op deze vraag is voor sommige en misschien wel veel mannen: ‘nou schat, ik word me hier een potje overvallen door twijfel….’ Want laten we eerlijk zijn: je huidige relatie, die ken je wel zo’n beetje. Daar komen weinig spannende verrassingen meer uit voort. En je denkt bij jezelf: alle goede dingen die krijg ik in een volgende relatie ook wel weer voor elkaar. En de dingen die minder prettig zijn, die kun je dan natuurlijk proberen te voorkomen.
En tegelijkertijd ben je na twintig jaar relatie ook wel zover, dat je weet dat iedere relatie zijn eigen dynamiek krijgt, met eigen gedoe. En omdat jij erin zit, wordt het doorgaans ook voor een groot deel weer hetzelfde gedoe, omdat het ‘jouw’ gedoe is. En je zou graag iets veranderen, maar je weet niet hoe.
Red je relatie, ken jezelf
Het is echt zo: om beweging in je relatie te krijgen, moet je zelf willen veranderen. Want als je doet wat je deed, dan hou je wat je hebt. Herhaling van patronen (overigens vaak als gevolg van eigen onverwerkte pijn uit je jeugd) ligt op de loer in iedere relatie. Misschien herken je zelf dit wel: de kritiek die je van je huidige partner krijgt, lijkt sterk op de kritiek die je van eerdere partners kreeg Tenzij je het oneindige geluk hebt om nog bij je high-school lover te zijn.
Je eigen ‘nare kantjes’ heb je misschien ook wel gespiegeld gekregen door vrienden of familieleden die de heldenmoed hadden om je eerlijk feedback te geven. Zo ken ik persoonlijk bijvoorbeeld heel goed de kritiek dat ‘je bij mij erg op je tenen moet lopen, alsof je steeds onder het vergrootglas ligt.’ Ik heb in de loop van de jaren geaccepteerd dat ik een ontzettend kritische lastpak kan zijn. En dat ik ook in een aantal opzichten niet erg vergevingsgezind ben. Aan sommige kleine dingen van mijn partner blijf ik me hardnekkig storen. En als ik er te lang niets van zeg, ga ik van binnen ‘stapelen’. En dan komt het op een onbewaakt moment toch naar buiten, vrij hevig. Mijn vrouw wordt daar dan weer moe van. We worstelen en we werken eraan.
Wat bij mij onder die opgekropte frustratie ligt, is dat ik het gevoel heb dat ik er niet echt toe doe. Iedere keer dat er geen rekening met mijn wensen of verlangens op gevoelige punten wordt gehouden, voel ik me verlaten en eenzaam. En dat gevoel borrelt ook gewoon op als mijn vrouw weer een dop niet goed op een fles draait waardoor de sinas de groentelade in sijpelt. Dan zit ik in stilte wrokkig te wezen, terwijl zij van niets weet en mij het beste gunt.
Relatietherapie in je eentje
Heb jij ook van die terugkerende dingen in je relatie, waar je iets aan wil veranderen?
Zijn er ergernissen en frustraties, die je niet nog twintig of dertig jaar gaat trekken?
Zijn er patronen ingesleten, die maken dat je langzaam van een acht naar een zes bent gezakt, en dat een onvoldoende dichtbij is?
En zie je tegelijkertijd dat zij eigenlijk hartstikke leuk is, maar nu even niet altijd?
Durf dan eenzijdig aan je relatie te gaan werken! Kom eens langs en we praten over jouw gedoe en gehannes. Over het ‘zeuren’ van haar of het korte lontje van jou. Of misschien het gebrek aan seks of gewoon genegenheid. Het kiften, de verwijten. De stiltes, de spanning. De rol van je schoonmoeder of haar beste toxische vriendin.
Zij komt er niets van te weten! En andere mannen ook niet, want we praten individueel.
Maar je vrouw, vriendin, echtgenote, partner zal wel merken dat er iets verandert. Omdat jij andere dingen doet, ontstaat een andere dynamiek. We gaan samen proberen het plezier, de lichtheid, de flonkering terug te brengen in je relatie.
Want echt: Een leukere relatie, begint bij jezelf. Beloofd.