De mooiste relatie die ik in een lange tijd zag, is die tussen Tony en de overleden Lisa in de tragikomische serie After Life, waarvan het tweede seizen net op Netflix beschikbaar is. Tony wordt gespeeld door Ricky Gervais, de Engelse komiek en acteur die ook het script voor de serie schreef. De meeste mensen kennen hem als David Brent in ‘the Office’ en als presentator van het golden Globe Gala, waarin hij de filmsterren de afgelopen jaren messcherp ontregelde, of is ‘fileerde’ het betere woord?
Overdag werkt Tony als journalist bij het plaatselijke sufferdje, waar hij human interest stukjes schrijft over kleurrijke belevenissen van locals. Zoals de smoezelige bijziende bejaarde man, die al jaren brieven aan zijn zus in Australië schrijft, maar deze per vergissing al die jaren in een prullenbak voor hondenpoep laat glijden. ‘Where did you think that smell came from?’ vraagt Tony. ‘Oh, I thought it was just me, I’m not that much into personal hygene’. Die humor, onderkoeld absurd, maar tegelijkertijd voorstelbaar en troostgevend.
’s Avonds is hij alleen thuis met een fles wijn en zijn Duitse Herder en dan kijkt hij op zijn laptop-filmpjes terug die hij heeft gemaakt van Lisa. Zij is nog niet zo heel lang geleden overleden is aan kanker. Hij mist haar ontzettend.
Zijn liefde in haar blik
Als kijker leren we Lisa alleen maar kennen via de filmcamera van Tony. Er zijn filmpjes in het ziekenhuis, als zij in pyjama en met een hoofddoek tegen de camera troostrijke woorden spreekt naar Tony, of vrolijke ontroerende herinneringen ophaalt. Prachtig. Maar nog veel mooier vind ik de filmpjes die hij heeft gemaakt tijdens feestjes. Hij filmt iedereen op de verjaardag, het huwelijk of de feestdag en tegelijkertijd gaat het filmpje om haar. Ieder filmpje is uiteindelijk vooral een reflectie van hun liefde voor elkaar. Zij heeft het eerst niet in de gaten, zij heeft plezier terwijl hij het vastlegt. Je voelt hoe hij geniet van haar lol, hoe graag hij ernaar kijkt dat zij het leuk heeft, danst, drinkt, praat. En steevast kijkt ze dan de camera in en zegt iets tegen hem, niets bijzonders, maar altijd iets wat duidelijk maakt hoeveel ze van hem houdt, hoeveel ze van hun relatie houdt. Ze gunnen elkaar alles, het leukste en het beste. En dat zijn ze voor elkaar.
Moederdag
Deze week is het Moederdag. Een cliënt vertelde me ooit, dat ze zich herinnerde hoe het huwelijk van haar ouders gevoelsmatig eindigde op Moederdag. De kinderen maakten zoals altijd die ochtend een ontbijtje met aardbeien en verse jus d’orange. Er waren tekeningen en een gedichtje van haar zus. En vader had een cadeau. Hij gaf moeder een elektrisch broodmes. Het ging natuurlijk al langere tijd niet zo lekker, maar toen was alles duidelijk. ‘Als je elkaar praktische cadeau’s voor in de keuken begint te geven, is je huwelijk voorbij’, zo verzekerde de cliënt mij.
De afgelopen weken zijn spannend en soms stressvol geweest in veel gezinnen. Als er sprake is van kritische beroepen in het gezin, dan waren het tropenweken. Als zzp’er en horeca-ondernemer liepen de spanningen gedurende de weken wellicht steeds hoger op en de zorgen zijn nog niet voorbij. Menig relatie wordt tot het uiterste getest.
Voor heel veel gezinnen geldt, dat vader en moeder veel meer samen thuis waren dan anders, als zij niet in een kritisch beroep werkzaam waren. Waarschijnlijk was sprake van thuiswerken, maar hoe dan ook: er is veel meer tijd met elkaar doorgebracht, onder één dak. Geen kantoor en geen files, geen sportschool, geen verenigingen. Tijd met elkaar, met het gezin. Alle mogelijkheid om nu eens echt uit te pakken.
Komende zondag is het Moederdag
Bij uitstek de kans om met de kinderen je vrouw, hun mama in het zonnetje te zetten. Voor jou als echtgenoot de kans om te laten zien hoeveel plezier jij nog altijd beleeft aan jullie relatie. Hoeveel liefde en waardering je nog altijd voelt voor je vrouw. Het hoeft niet groot en duur, liever niet zelfs. Dat bewaar je maar, voor als je iets hebt goed te maken. Moederdag gaat over het hele grote zeggen in het hele kleine gebaar. Koop bijvoorbeeld wat vouwblaadjes en met je kinderen zoek je op YouTube wat origami-ideeën voor bloemen, vlinders en hartjes. Jullie maken allemaal een paar figuren en plakken deze op een vel papier, met lieve zinnen er tussendoor geschreven door de kinderen. Of je maakt alle drie een kindertekening, het gaat immers om moeder. En ook jij als vader maakt een tekening zoals een kind dat zou doen: vol onbegrensde liefde en ongeremde blijdschap om wie jouw vrouw is.
En dan dus wel de filmcamera erbij!
Leg je het wel vast, deze keer?
Door After Life ben ik me gaan realiseren dat ik veel meer opnamen moet maken van mijn vrouw. Ricky Gervais laat mij zien hoeveel troost het biedt die filmpjes te bekijken en de liefde van je leven terug te kunnen zien, tijdens een intiem moment binnen gezin of op een feest op de dansvloer of verwilderd naast een gesprongen waterleiding. Momenten die je misschien ooit moet missen.
Dit klinkt misschien somber en fatalistisch, maar zo bedoel ik het niet. Wat ik bedoel is dat we van alles opnamen maken maar vaak niet meer van de partner die we ooit zagen als het allermooiste dat ons ooit is overkomen. In de drukte en beslommeringen van alledag is het zo makkelijk om elkaar voor lief te gaan nemen. Hoe leuk is het dan om filmpjes terug te kijken, waarop we zien hoe leuk en grappig en prettig en heerlijk en warm onze partner is. We filmen onze kinderen, dorpjes en kastelen, straatartiesten en wilde dieren. Maar onze partner filmen we zelden. Tony leert ons om dat wel te doen.